Uitgevoerd in 2020:
Project 13-40 Mozambique
Escola de Rua, Schoolboeken
Met de organisatie Escola de Rua (13-40), in de Mozambiquaanse hoofdstad Maputo, hebben we al sinds 2001 contact. De Nederlander René Boezaard werkte in de jaren negentig in Maputo en richtte daar 26 jaar geleden een openluchtschool voor straatjongeren op, de Escola de Rua. Deze school is inmiddels samengevoegd met de armenschool, waar de leerlingen geen schoolgeld hoeven te betalen en geen uniform of zelfs schoenen hoeven te dragen
Men verzorgt ook een avondopleiding voor leerlingen van 12 tot 18 jaar, plus een aantal beroepsopleidingen, waaronder een kappersopleiding voor meisjes. Het project heeft een eigen voetbalclub, de Leoes de Holanda, die meedraait in de plaatselijke competitie en waaruit ook al eens talenten zijn gespot voor het nationale voetbalelftal. Verkoop van drankjes en hapjes in de kantine levert geld op om de allerarmste leerlingen een voedzame lunch te
geven, verzorgd door een groep leerlingen. Steeds vaker worden zij ook gevraagd om de catering op feesten en partijen te verzorgen
en de muziek- en dansgroep van het project mag dan voor de muzikale omlijsting zorgen. Een aparte groep van 10 jongeren bezoekt scholen en voetbalclubs om Aidsvoorlichting te geven en gratis voorbehoedsmiddelen te verstrekken.
Helaas was 2020 een rampjaar voor het project. De overvloedige regenval in het begin van het jaar veroorzaakte veel schade aan de wegen, ook aan die van het project. Met een speciale extra gift van een van onze donateurs konden we de mensen daar een hart onder de riem steken. In het Noorden is het zeer onrustig door de terreur die de groep Shebab vanuit Tanzania daar uitvoert. En toen bereikte in het voorjaar het Coronavirus ook Mozambique en werd een lockdown ingesteld. De sport en de culturele activiteiten werden gestopt, de kapperszaken werden verplicht gesloten. Er waren geen inkomsten meer om alle activiteiten draaiendete houden en toen moesten ook alle scholen sluiten. De leerlingen werden zo goed en zo kwaad als het ging thuis begeleid door vrijwilligers, maar men kan eigenlijk wel van een verloren jaar spreken. Men hoopt in maart
2021 met het nieuwe schooljaar te kunnen beginnen. De meeste leerlingen hebben geen geld voor de leermiddelen en schoolboeken.
Met een mooie financiële bijdrage van een donateursechtpaar konden deze door de DWG Soest worden bekostigd.
Project 20-26 in Ghana
School banken voor de Kabrono Presby Primary School
De Kabrono Presby Primary School (20-26) is gevestigd in een boerengemeenschap in het Banda district van West-Ghana. De Ghanese overheid heeft met hulp van de plaatselijke bevolking
een schoolgebouw neergezet. Zij wordt geacht ook de lesmaterialen en leermiddelen te verstrekken, maar er is toch een bijdrage nodig van ouders en sponsors. De overheid betaalt wel de salarissen van de leerkrachten.
Alle 256 leerlingen van de school, vanaf de kleuters van groep 1 tot en met de oudsten van groep 8, zitten tijdens de lessen noodgedwongen op de grond, want de overheid zorgt niet voor meubilair. Om te kunnen schrijven moeten ze half gedraaid op de niet altijd schone vloer gaan liggen. Dat is niet erg fris, maar geeft bovendien rugklachten. De school moet dit probleem zelf oplossen. De ouders willen wel meehelpen, maar kunnen niet veel betalen omdat vrijwel de gehele bevolking uit boerengezinnen bestaat, die slechts een marginaal inkomen hebben. In het verzoek aan de DWG om een bijdrage te leveren voor schoolmeubilair, gaat het om 110 tweepersoons schoolbanken en 10 tafels en stoelen voor de leerkrachten. De banken worden door plaatselijke timmerlieden gemaakt en voor de stevigheid van een metalen frame voorzien. Om het hout te beschermen wordt het gebeitst.
Onze voorjaarsactie, die bij het uitkomen van het jaarverslag werd gehouden, leverde voldoende op om met onze bijdrage, naast die
van de school en de ouders, de leerlingen van stevige en praktische banken te voorzien en de leerkrachten met een tafel en een stoel
hun eigen werkplek te geven.
Project 19-90 in Ghana
Waterput bij de St. Anne’s clinic
De St. Anne’s clinic, die basale medische hulp verleent aan de inwoners van Tagadzi en 10 omliggende gemeenschappen, moest
met jerrycans het water ook uit de put bij de school halen. In spoedgevallen een heel onwenselijke situatie.
De overheid wilde niet bijdragen en pogingen, om van andere organisaties medefinanciering voor een watertappunt te krijgen, mislukten. Met de vraag om steun voor dit project kwam men bij de DWG Soest terecht. Het ging om een bedrag van € 8.000, een flinke hap uit onze begroting. We konden geen medefinanciering van een andere organisatie krijgen en besloten om het hele bedrag, minus hun eigen bijdrage, toe te zeggen. Eind 2019 liet onze financiële situatie het overmaken van een dergelijk bedrag nog niet toe, maar in januari 2020 waren we in staat om ook dit project mogelijk te maken.
Project 20-09 in Tanzania
Bijdrage voor voorlichtingsboekjes voor scholen over albinisme.
De Soester stichting Inside the Same ondersteunt in Tanzania kinderen met albinisme. De oprichtster van deze stichting heeft zelf twee kinderen met albinisme. Bij deze aandoening ontbreekt het pigment in de huid, het haar en de ogen, waardoor de getroffenen er erg bleek uitzien en slecht kunnen zien. Omdat de huid en de 0gen erg gevoelig zijn voor zonlicht ontstaan er, bij gebrek aan voldoende bescherming, brandwonden en huidkanker en worden de ogen beschadigd. In Nederland komt deze aandoening bij één op de 20.000 mensen voor, maar in Tanzania bij wel één op de 1.400. Er is nog veel onwetendheid over deze aandoening en de kinderen zien er totaal anders uit dan de donkergekleurde bevolking. Dit leidt
tot het idee, dat ze ‘behekst’ zijn en daarom worden ze uit de dorpsgemeenschappen verstoten en in opvangkampen ondergebracht. Ze genieten daar enige bescherming tegen lieden die hen willen vermoorden om hun ledematen, die magische krachten zouden bezitten, voor grof geld te verkopen. Kortom een heel nare situatie.
In samenwerking met Tanzaniaanse organisaties en lokale contactpersonen zorgt Inside the Same voor medische hulp in deze kampen en tracht men de kinderen in kleinere kampen, zoals die van de Salvation Army, onder te brengen. Heel belangrijk zijn de
bewustwordingscampagnes die, met inzet van vrijwilligers, op de scholen en in de dorpen gehouden worden. Er is een mooi voorlichtingsboek ontworpen, Mwezi genoemd, ‘maan’ in het Swahili. Daarin wordt duidelijk uitgelegd wat albinisme is en waardoor het ontstaat. En uiteraard ook, dat het gewone mensen zijn, die er alleen maar anders uitzien. Dit boek wordt ingezet bij de voorlichting op scholen en ook voor het ‘bijpraten’ van de vrijwilligers en de verzorgers in de opvanglocaties. De ontwerpkosten werden door andere organisaties op zich genomen en het wordt in Tanzania gedrukt. De DWG besloot de drukkosten voor 1000 boekjes te vergoeden. Als de Covid-19 maatregelen ook in Tanzania versoepeld worden kan het bezoek aan de scholen weer beginnen.
Project 20-150 in Cameroen
Zonnepanelen op een kliniek
De organisatie Centre for Community Development and Environmental Restoration, kortweg Cencuder, is in de zuid-westelijke regio van Kameroen werkzaam voor de sociaal-economische ontwikkeling van jongeren en vrouwen. Beroepsopleidingen, medische voorlichting over infectieziekten als cholera, malaria en HIV/AIDS, stimulering van biologische land- en tuinbouw, bescherming van het bos, stimulering van schoolbezoek en herstel en uitrusting van schoolgebouwen, zijn onderdeel van hun brede inzet. In juni 2020 stuurden zij ons een project met als onderwerp: installeren van zonnepanelen bij een lokaal gezondheidscentrum, dat ook een moeder- en kindafdeling heeft.
Daar vinden bevallingen plaats, worden de kinderen gevaccineerd en komt family planning aan de orde. Dit centrum, dat zeven omliggende dorpen verzorgt, moet het zonder elektriciteit stellen. Er worden olielampen en kaarsen gebruikt, wat brandgevaarlijk is en
ademhalingsproblemen geeft. Vooral voor bevallingen en spoedgevallen na zonsondergang, dat is in Kameroen al om 18.00 uur, zou men heel graag met zonnepanelen zelf stroom opwekken voor verlichting. Een dergelijk project hadden we al eens met veel succes ondersteund in Oeganda (18-220).
Bekijk ook even onderstaand filmpje over deze weg.
Op ons voorstel kwam men met een aangepaste begroting voor de aanschaf van een koelkast om de vaccins gekoeld te kunnen bewaren. Zonder mogelijkheid tot koelen moeten de vaccins regelmatig in de plaats Bangem worden gehaald, 34 km heen en terug over een zandweg, die in de regentijd in een modderpoel
verandert. Ook was er behoefte aan een heet waterboiler. Met een substantiële bijdrage van Cencuder zelf, plus de aanvulling van de DWG Soest, kon dit project van start gaan.
Project 20-100 in India
Melkkoeien voor weduwen
Met de Buddah Outcast Social Society, BOSS, (20-100) in het Tiruvannamalai district van Tamil Nadu, hebben we al sinds 2013 contact. We betaalden vier jaar lang de naaiopleiding van meisjes en jonge vrouwen, die daarna in de kledingindustrie konden gaan werken of thuisnaaister worden. In 2018 verstrekten we voor het eerst startgeld voor de aanschaf van een melkkoe voor weduwen.
Zij hebben het extra zwaar, omdat ze niet geacht worden te hertrouwen. Met een nieuw huwelijk hadden ze weer deel van een andere familie kunnen worden, die hen zou helpen. Bij de familie van hun overleden echtgenoot hoeven ze ook niet aan te kloppen. De lening, die zij kregen voor de aanschaf van een koe, moest in termijnen worden afgelost.
Met dit geld konden weer andere weduwen in hetzelfde dorp geholpen worden. In dit dorp, genaamd Adaiyur, wonen 80 tot 100
weduwen. Het is dus een project van een aantal jaren. In 2019 kregen we weer een verzoek voor een bijdrage in de aanschaf van koeien, nu voor weduwen uit het dorp Devanandhal.
Om op dezelfde manier als in het vorige dorp te kunnen werken was een nieuwe startkapitaal nodig, waarna opnieuw met de aflossingen
nog meer weduwen uit hetzelfde dorp konden worden geholpen. Dit ‘sneeuwbaleffect’ spreekt ons zeer aan en daarom besloten we in 2020 het programma voor de derde keer te ondersteunen, ditmaal in het dorp Vellaimedu.
Project 20-37 in India
Inventaris voor een verkooppunt en leveren van zaden en stekjes.
De organisatie Need Basesd Educational Service Trust, NEST (20-37), kennen we al sinds 2009. Ze verzorgt basis- en voortgezet onderwijs voor kinderen van arme boeren en dagloners. Moeders van de leerlingen zijn zeer betrokken bij deze school. Ze verkopen op school in de Students’ Store gunstig geprijsde schoolmaterialen en kleine snacks en drinken. De moeders verdienen daarmee een aanvullend inkomen en de leerlingen zijn voordeliger uit. Met een in 2009 door
de DWG betaald kopieerapparaat verlenen ze service aan leerlingen, personeel en mensen van buiten. De stroomvoorziening was echter
nogal wisselvallig, waardoor deze service niet optimaal benut kon worden, evenmin als de internetservice via twee schoolcomputers.
In 2013 zorgde de DWG voor een generator en twee extra computers, waarmee de ‘klantenkring’ sterk uitgebreid kon worden en dus ook de verdiensten.
In 2018 klopte men weer bij ons aan, nu voor de inrichting van een Mothers’ Mart. Tijdens ouderbijeenkomsten was de interesse gewekt voor het zelf telen van organische groenten en fruit, omdat in de reguliere teelt veel chemische middelen worden gebruikt. Na voorlichting konden de vrouwen in hun eigen moestuin aan de slag. De producten wilden ze graag ook op de school verkopen. Er kon een overdekte verkoopplaats op het schoolterrein worden gerealiseerd, waarvoor de DWG de kosten op zich nam, alsook voor de inrichting met tafels, rekken en uitstalplanken.
Gestimuleerd door het verkoopsucces van de organische producten en de groeiende interesse voor de teelt hiervan, ontstond het idee om een kantine in te richten, waar de leerlingen gezonde snacks en etenswaren kunnen kopen om zo het nuttigen van ‘junkfood’ in te perken. De ruimte was beschikbaar, maar moest opgeknapt worden en voorzien van een gasbrander en pannen, stoelen en tafels. Ook wilde men de organische teelt verder stimuleren met het ter beschikking stellen van groentezaden en stekjes van geneeskrachtig kruiden. De laatste ook voor de ‘huisapotheek’. Omdat dit voorstel in het verlengde lag van de gedachte achter Mother’s Mart en het eenvoudig te realiseren was, stemden wij in met de financiering ervan.
Project 20-82 in Malawi
Aanschaf van bio materiaal en een pers voor de productie van briketten voor huishoudelijk gebruik.
Van een geheel andere aard dan de projecten, die we door de jaren heen steunden, is het project dat de organisatie Moto Briquetting Solutions, MOTO (20-82), gevestigd in de stad Mzuzu in het noorden van Malawi, ons toestuurde. Op het platteland, maar ook in steden, is het gebruikelijk om op een vuurtje van houtskool of brandhout te koken. Elektriciteit is niet voorhanden of veel te duur. De rookgassen die bij de verbranding vrijkomen zijn slecht voor longen en ogen, veel huisvrouwen hebben dan ook ademhalingsproblemen. Ook kunnen er gemakkelijk brandwonden ontstaan.
Een ander probleem dat hieruit voortvloeit is de snelle ontbossing door het kappen van bomen om brandhout van te maken. Dit heeft ernstige gevolgen voor het patroon van regenval, met uitdroging van beken en rivieren als resultaat. Daarmee loopt ook de landbouw gevaar.
Moto heeft, in samenwerking met de Universiteit van Mzuzu, een plan ontwikkeld om briketten van plantaardig afval, zoals zaagsel,
stengels en bladeren van bijvoorbeeld mais, sorgo en andere gewassen, te maken. Het is een Community Project waar vrijwilligers werken. Ze krijgen wel een dagelijkse maaltijd. Men heeft veel hulp van werkloze jongeren gekregen, die het afval bij de boeren ophalen een daarmee wat geld verdienen. Op de locatie wordt het bioafval gedroogd en op een relatief lage temperatuur geroosterd, de carbonisatie, waardoor het beter brandbaar wordt. Daar werkt een aantal arme weduwen. Men heeft toestemming van de gemeente om te carboniseren, mits de vrouwen met een masker tegen de rook worden beschermd. De ontstane massa wordt met cassavemeel gemengd om het te binden en dan wordt het in een brikettenperser tot handzame briketten gevormd, klaar voor gebruik.
MOTO vroeg onze hulp om het project verder op te schalen en met verkoop van de briketten de medewerkers te kunnen betalen. Een oriëntatiebezoek aan een vergelijkbaar project leerde hen, dat een kleiner formaat briketten beter is geschikt voor huishoudelijke kooktoestellen. Men wil de meisjes en vrouwen, die nu op straat houtskool verkopen, benaderen om over te schakelen op biobriketten. Maar ook andere vrouwen kunnen meedoen.
Ze krijgen een hoeveelheid briketten in consignatie en rekenen die af na verkoop. Met deze inkomsten kunnen dan de werkers op de locatie betaald worden. Men vroeg onze bijdrage voor de aanschaf van twee brikettenpersers en andere gereedschappen en de aankoop van cassavestijfsel.
Ook vroeg men hulp voor het aanboren van water op het eigen terrein. De ondiepe waterbronnen waren opgedroogd en de meest nabije waterput ligt op 300 meter afstand, onderaan een
steile heuvel van 56 meter hoog. Geen doen voor de wat oudere werkneemsters. Er wordt tot 25 meter diep geboord. Op advies van
het SMART CENTRE (Simple, Market-based, Affordable, Repairable Technologies), onder leiding van de Eindhovenaar Johan Winnubst,
zal met een zogenoemde Rope and Washer pomp het water handmatig omhoog worden gehaald. Een opgeleid team van SMART zal voor het boorgat en de pompinstallatie zorgen.
De leiding van het project maakte op ons een serieuze indruk. Goed nadenken en overleggen met deskundigen en adequaat reageren
op onze vragen en suggesties, deed ons besluiten dit project te ondersteunen.
